Met beide benen op de grond

Op vakantie in 2009… Maar waar naar toe?? Dat was de grote vraag!
Wij wilden graag iets speciaals, iets waar je niet dagelijks van hoort als vakantiebestemming. Eigenlijk een vakantie waar je nog lang aan terug kan denken en waar je een mooi gevoel aan over houdt. En dit allemaal is Gambia geworden!!

Eenmaal aangekomen met de plane in Gambia, direct bevangen door de warmte. Het tropische klimaat viel ons direct ten deel bij het openen van de vliegtuigdeuren. Gambia, het kleinste landje in het continent Afrika, geheel omringt door Senegal en een mooi stuk zee, ligt natuurlijk iets dichter bij de evenaar dan ons kleine koude landje Nederland.

Het Senegambia hotel, waar wij twee weken zouden verblijven, was meer dan mooi en goed gelegen. Het ligt direct aan de mooie kust en aan de andere kant van het hotel vind je de gezellig drukke straat met eettentjes, barretjes en winkeltjes. Erg gezellig en zeer goed te eten. Maar goed, dat zijn mooie bijkomstigheden, maar wij willen graag het land zien en de cultuur leren kennen! En dat is gelukt!

Binnen de kortste keren hadden wij onze vakantie volgeboekt met excursies en uitstapjes. Eigenlijk om de dag een dagje (of een gedeelte daarvan) weg. De andere dag konden we dan lekker relaxen aan het zwembad of strand. Tenslotte was ook deze vakantie geboekt om enigszins tot rust te komen. 

Tijdens het schrijven van dit bericht bedenk ik mijzelf wat een lap tekst ik eigenlijk zou kunnen verzinnen om deze geweldige vakantie te beschrijven. Maar zoals in zo vele situaties dat je iets met woorden niet kunt beschrijven, zo is dat met deze vakantie ook het geval.

De vele excursies, bijzondere momenten en de meer dan bijzondere cultuur hebben ons gegrepen. Het heeft ons weer eens met beide benen op de grond gezet. Niet dat dat laatste even nodig was, maar relativeren leer je er zeker (weer) van. Wat kunnen, wij als rijke westerlingen, toch soms zeuren over de meest onzinnige kleine dingen. In Gambia, net als in andere minder ontwikkelde landen, kunnen ze tenminste nog tevreden zijn met heel veel minder. Het aantal kinderen dat wij blij hebben kunnen maken met een ballon, een pen en schriftje en de Wuppies van de succesvolle reclamecampagne van de bekende kruidenier, is niet op één hand te tellen. Daar waar je in Nederland, bij kinderen van die leeftijd, minstens met een Playstation of Xbox moet aankomen, daar zijn de kinderen in Gambia nog tevreden met de kleinere dingen in het leven.
Zie bijvoorbeeld de foto hierboven. Door mij gekenmerkt als mooiste foto van de gehele vakantie. Waarom? Ook dit is eigenlijk met geen pen of fancy toetsenbordje te beschrijven. Het gebeurde tijdens een ‘stop’ gedurende een lange reis opweg naar een mooie bezienswaardigheid. Iedereen kreeg een fles frisdrank van de gids, getoverd uit een grote provisorische koelbox uit het gelijk-ogende  vervoermiddel met gelukkig vier wielen. Bijna bevangen door de tropische temperaturen is dat een verrassing die zeer gelegen kwam. De stop was ter hoogte van enkele kleine vervallen huisjes/hutjes waar direct enkele kinderen uit kwamen rennen om ‘aapjes’ te kijken. (…want wie kijkt er nu eigenlijk aapjes, zijn dat nu de toeristen, of zijn dat stiekem toch gewoon de lokale bewoners die een enkele keer een bus vol gekke blanke ‘Tubabs’  langs zien rijden…  )
Eigenlijk waren wij, als blanke toeristen, de grote bezienswaardigheid van de dag. Enkele toeristen gaven hun laatste paar slokjes ijskoude frisdrank aan de toegesnelde kinderen. Mijn oog viel op een zeer bescheiden en zelfs verlegen jongen die het tafereel van een afstandje stond te bekijken. Ik wenkte hem naar mij toe te komen en gaf mijn net geopende ijskoude cola. Daar waar ik zelf naar verlangde had blijkbaar en zonder twijfel een veel betere bestemming. De jongen keek mij aan, pakte het flesje aan en bedacht zich geen moment. Met grote slokken verdween de koolzuurhoudende donkere substantie in zijn tengere lichaam. Continu bleef hij naar mij kijken, klaarblijkelijk bang voor het feit dat ik misschien het flesje terug wilde hebben. Misschien ook wel zeer verwonderd dat hij een dag kende waarop hij, wellicht voor het eerst in zijn leven, een flesje frisdrank kreeg van een veel te rijke toerist in zijn ogen.

Wat kunnen simpele dingen dan toch mooi zijn in het leven. De foto kent dus vooral een mooi verhaal erachter. Een verhaal dat jezelf met beide benen op de grond zet!